Mirror, mirror : Your shadow, my heart
เมื่อ 'เธอ' ผู้ครองความโสดที่หนุ่มๆโปรโมตอย่างไร๊ก็ไม่เอา กับ 'เขา' หนุ่มขี้อายที่ไม่กล้าแม้แต่จะเฟิร์สมูฟกับใคร ต่างก็ได้บังเอิญมาพบเจอกัน 'อีกครั้ง' ด้วยฝีมือของแม่มดใน 'กระจก' จนทำให้เรื่องวุ่นๆต้องบังเกิดขึ้น!!!
ผู้เข้าชมรวม
131
ผู้เข้าชมเดือนนี้
0
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
"กระจกวิเศษเอ๋ย จงบอกข้าเถิด...ใครงามเลิศในปฐพี"
"เธอกำลังมโนว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงในนิยายโลกสวยอยู่รึไง" หญิงสาวผมสีขาวที่กำลังนั่งไขว่ห้างตะไบเล็บอยู่ในกระจกเอ่ยขึ้น ทำเอาภาพฝันหวานของฉันสลายไปในพริบตา
"ชิ...ยัยกระจกบ้า เดี๋ยวแม่ปาทิ้งซะหรอก"
"ก็ลองดูสิ ปาฉันทิ้งตอนนี้เดี๋ยวโดนคำสาปขึ้นคานไปห้าสิบปีไม่รู้ด้วย" ฉันชะงัก พลางกัดริมฝีปากตัวเองอย่างคนไม่มีทางต่อรอง
"อีกอย่าง ฉันบอกกี่หนแล้วว่าฉันไม่ใช่กระจก แต่ฉันเป็นแม่มดที่ใช้กระจกเป็นสื่อต่างหาก"
"สรุปเธอต้องการอะไรกันแน่ จู่ๆมาโผล่ในกระจกบ้านของฉันคือมั่นใจแล้วใช่ไหมว่าสารรูปตัวเองน่ะไม่เหมือนผี!" ฉันพูดโดยอ้างอิงผิวสีขาวซีด และชุดเดรสสีขาวยาวปักลายสีทองของคนในกระจก
"เอาเถอะน่า ฉันบอกว่ามาช่วยก็คือมาช่วยสิ เธอนี่ถามเยอะจริงเชียว"
"แล้วจะช่วยยังไงล่ะ"
"ก็จะช่วยให้เธอตามหารักแท้ได้ยังไงล่ะ"
"เฮ่ลโลว? คนในกระจกอย่างเธอควรจะตามหาสื่อที่ดีกว่านี้ไม่ดีกว่าหรอ สมาร์ทโฟนน่ะ รู้จักไหมล่ะ"
"เอาเถอะน่า! เข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน" เธอลุกขึ้นยืน เป็นเวลาเดียวกันที่เก้าอี้ได้ลอยหายไป และแทนที่ด้วยภาพพื้นหลังรูปท้องฟ้าและดวงดาวเป็นระยิบระยับ
"รู้ไหมว่าปัญหาของเธอคืออะไร"
"อะไร?"
"เบื้องลึกของเธอน่ะต้องการความรัก แต่เธอดันเป็นโรคกลัวความรัก กลัวที่จะเผชิญความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า...ซึ่งฉันช่วยเธอได้ หากเธอปรารถนา" สองมือประสานกันแล้วเท้าคาง ปลายตาก็มองมาทางฉันอย่างมีเลศนัย
"ฉ...ฉันไม่ต้องการไอ้ความรักบ้าบอที่เธอพล่ามออกมาหรอกนะ ออกไปจากกระจกของฉันได้แล้วยัยแม่มดติ๊งต๊อง!!!"
"ชู่วววว์ ฟังข้อเสนอของฉันก่อนสิ" ดวงตาประกายสีม่วงยังคงจ้องมองมาอย่างไม่ยอมแพ้
"ฉันจะเผยรักแท้ของเธอให้เห็นในกระจก โดยมีข้อแม้ว่าตลอดระยะเวลาที่เธอยังไม่ได้สมหวังกับคนผู้นั้น ฉันจะอยู่ตรงนี้ คอยเป็นผู้ชี้แนะของเธอ จนกว่าเธอจะสมหวังกับคู่แท้ของเธอ"
"แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าคนๆนั้นคือรักแท้ของฉัน โดยที่เธอไม่ได้โยนใครมั่วๆมาให้"
"จุ๊ๆ ที่รัก..อย่าลืมสิว่าฉันเป็นถึงแม่มดเชียวนะ" เธอฉีกยิ้ม
"ตกลง เอาอย่างนั้นก็ได้" ไหนๆเรื่องประหลาดนี่ก็เกิดขึ้นแล้วทั้งที ลองดูสักตั้งก็ไม่น่าจะเสียหาย อีกอย่างจะได้ชี้วัดกันไปเลยว่ายัยแม่มดนี่พูดความจริง
"บราโว่!" เธอตบมือดังแปะๆก่อนที่จะบินวนเมฆก้อนหนึ่งแล้วเอนตัวลงนอนอย่างอารมณ์ดี
"และอย่าลืม ต้องการฉันเมื่อไหร่ให้ขาลว่า...
กระจกวิเศษเอ๋ย จงบอกข้าเถิด ใครคือแม่มดผู้ชั่วร้ายที่สุดในปฐพี!"
ผลงานอื่นๆ ของ MIS(h)IA ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ MIS(h)IA
ความคิดเห็น